vrijdag 11 maart 2011
Het moest er eens van komen .....
Toen mijn broer enkele jaren geleden besloot om zich permanent in Indonesië te vestigen - en daar meteen ook een gezin te stichten - had ik al meteen zoiets van : daar wil ik toch eens op bezoek gaan.
Maar zoals Elsschot het al schreef : "tussen droom en daad staan wetten in de weg , en praktische bezwaren ...."
En die bezwaren zijn er nogal wat : een druk gezin met 4 kinderen , een job, veel andere activiteiten (die ik allemaal niet wil missen) , een man die het niet echt ziet zitten om mee te gaan en niet meteen een andere geschikte reispartner voorhanden, en - last but not least - een ongelooflijke schrik van allerlei beestjes : spinnen, bijen, wespen, libellen, kakkerlakken, noem ze maar op .... Ik ben waarschijnlijk één van de enige personen ter wereld die zelfs schrik heeft van vlinders en motten ( tot groot jolijt van mijn omgeving).
En toen werd Maarten ernstig ziek daar aan de andere kant van de wereld (een topische amoebe met acuut leverfalen tot gevolg) en in die bange dagen - voor we hem konden repatriëren en laten opnemen in UZ Leuven - stond mijn besluit vast : Ik ga in elk geval een keertje naar Java, zodat ik zelf kan ervaren hoe zijn leven daar is (en dan neem ik er de schrik voor het ongedierte er maar bij).
En dit jaar valt dan eindelijk alles in plooi : mijn oudste zoon wou ook wel eens een avontuurlijke reis maken (en dus heb ik een reispartner) , de verificateur kwam vroeg dit jaar en de paasvakantie duurt één dag langer dan normaal (en dus heb ik iets meer dan 2 weken vakantie op school ) ; er komen de eerste maanden (hopelijk) geen nieuwe verkiezingen (en dus kan ik mijn man enkele weekjes met de kinderen thuis laten) ......
En dus is het eindelijk zover : Van 6 tot 25 april ga ik naar Indonesië!
Deze blog is dan ook bedoeld om contact te houden met het thuisfront en de sceptici onder familie en vrienden ( die denken dat ik na één dag weer gillend thuissta ) via foto's en verhalen te bewijzen dat ik ook dit avontuur tot een goed einde weet te brengen.
Maar zoals Elsschot het al schreef : "tussen droom en daad staan wetten in de weg , en praktische bezwaren ...."
En die bezwaren zijn er nogal wat : een druk gezin met 4 kinderen , een job, veel andere activiteiten (die ik allemaal niet wil missen) , een man die het niet echt ziet zitten om mee te gaan en niet meteen een andere geschikte reispartner voorhanden, en - last but not least - een ongelooflijke schrik van allerlei beestjes : spinnen, bijen, wespen, libellen, kakkerlakken, noem ze maar op .... Ik ben waarschijnlijk één van de enige personen ter wereld die zelfs schrik heeft van vlinders en motten ( tot groot jolijt van mijn omgeving).
En toen werd Maarten ernstig ziek daar aan de andere kant van de wereld (een topische amoebe met acuut leverfalen tot gevolg) en in die bange dagen - voor we hem konden repatriëren en laten opnemen in UZ Leuven - stond mijn besluit vast : Ik ga in elk geval een keertje naar Java, zodat ik zelf kan ervaren hoe zijn leven daar is (en dan neem ik er de schrik voor het ongedierte er maar bij).
En dit jaar valt dan eindelijk alles in plooi : mijn oudste zoon wou ook wel eens een avontuurlijke reis maken (en dus heb ik een reispartner) , de verificateur kwam vroeg dit jaar en de paasvakantie duurt één dag langer dan normaal (en dus heb ik iets meer dan 2 weken vakantie op school ) ; er komen de eerste maanden (hopelijk) geen nieuwe verkiezingen (en dus kan ik mijn man enkele weekjes met de kinderen thuis laten) ......
En dus is het eindelijk zover : Van 6 tot 25 april ga ik naar Indonesië!
Deze blog is dan ook bedoeld om contact te houden met het thuisfront en de sceptici onder familie en vrienden ( die denken dat ik na één dag weer gillend thuissta ) via foto's en verhalen te bewijzen dat ik ook dit avontuur tot een goed einde weet te brengen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties: