JAVA voor beginners

Vandaag moesten we zeer vroeg opstaan want om 7 uur vertrok onze trein naar Surabaya en vandaar gingen we verder naar Cemoro Lawang, een bergdorpje aan de rand van de Bromo. Deze vulkaan is zeer bekend en een echte toeristische trekplaats, maar het zicht boven is echt wel fantastisch. Bovendien krijgen we een gratis bonus : De vulkaan is al enkele maanden actief en spuwt dagelijks rookwolken, as en soms ook lava uit.

Het was nog meer dan een half uur met de taxi naar het station; dus voor 6 uur was ik al uit de veren.

Het meeste was al gepakt de vorige avond; alleen nog het muskietennet afbreken want dat moet zeker mee ( al was het maar om mij een veilig gevoel te geven).

Gisteravond toch weer nog laat opgebleven, dus weer een hele korte nacht ……

Net op tijd kwamen we toe in het station van Yogya.

Maarten had reeds tickets geboekt in bizniz –klasse.

Nog een laatste blik op de Merapi en dan op weg naar Surabaya, de hoofdstad van Oost-Java.

Normaalgezien was het een treinrit van 5 uur door de sawa’s , maar een half uurtje buiten Yogya was het al prijs: de trein maakte een raar geluid , schokte heftig en viel stil.

Geen idee wat er aan de hand was, maar we bleven zeker 2 uur staan ! En dat in die hitte!

Na een kwartiertje wisten de verkopers ons ook hier te vinden , maar dat brak tenminste het lange wachten en op diemanier konden we ook goedkoop eten en drinken. Een groot stuk watermeloen voor maar 10 cent bijvoorbeeld.

Je kon ook volledige maaltijden kopen, die werden dan opgediend in bananebladeren.

Ik heb er filmpjes van genomen , want het is echt amusant om te zien (en te horen).

Door die vertraging dreigden we niet voor donker bij de Bromo te geraken want pas om 14 u 15 kwamen we eindelijk in Surabaya aan.

Dus maar een travel geboekt (auto met privéchauffeur). Die zou ons in 2uur tot Cemoro Lawang brengen. Dat kostte (na een kwartiertje onderhandelen) wel 450 000 Rupiah of zo’n 35 Euro. Behoorlijk duur voor 2 uurtjes rijden, maar alle andere opties gingen ons veel meer tijd kosten.

Die 2 uur bleken er uiteindelijk 5 te worden en dus moesten we in het pikkedonker de berg oprijden langs een steile en kronkelende weg.

Constant zag je kikkers de weg opspringen, die dan vrolijk door de chauffeur doodgereden werden. Ik kreeg echt medelijden met die beestjes …….

Opeens werd de weg zeer moeilijk berijdbaar : overal lag lavastof opeengehoopt tot heuveltjes waar we over moesten, want het weggetje was erg smal en liep langs een afgrond, dus uitwijken kon niet.

Ik hoorde de motor kreunen en sputteren en dacht dat we de top nooit gingen halen, maar om kwart over 7 waren we eindelijk in Cemoro Lawang. Meer dan 12 uur reizen voor enkele honderden kilometers, ook dit is Indonesië.

Het eerste hotel dat we tegenkwamen onmiddellijk geboekt : Hotel bromo Permai. We kregen een kamer voor slechts 200 000 rupiah (17 euro). Normaal ligt de prijs veel hoger want de Bromo is uitermate toeristisch, maar omdat hij aan het uitbarsten is, zijn er bijna geen toeristen. Wij zitten praktisch alleen in het hotel.

Kamers met westerse wc en warme douche! Wat een luxe.

Het is hier ook fris, want we zitten op 2800 meter hoogte. J Aangename temperatuur, maar de plaatselijke bevolking wil mij absoluut een warme wollen muts verkopen en handschoenen omdat het zo koud is.

In het donker is alleen de aswolk die de Bromo uitspuwt te zien, en je hoort hem konstant brommen.

Voor de rest is het hier pikdonker en ook weer aan het regenen.

Uitgebreid tafelen in het restaurant van ons hotel en dan op tijd (rond middernacht) naar bed

En eerst nog snel dit verslag typen uiteraard …

Hier in het dorp is blijkbaar geen internet aanwezig, dus alles kan pas later online worden gezet.