Een Vlaamse moeder (met fobie voor alle vliegende en snel kruipende beestjes) en zoon (met fobie voor spinnen) wagen zich voor het eerst buiten de grenzen van Europa.
En dat doen we meteen goed:
voor ons geen georganiseerde groepsreis maar een trektocht van 1500 km met de rugzak doorheen Java en Bali.

Op familiebezoek in Jogyakarta,
rustige stranden,
jungletochten,
tempels,
(werkende) vulkanen,
kennismaking met de Indonesische cultuur,
weg van het massatoerisme,
flexibel en met een laag budget.

Een grensverleggende en avontuurlijke reis per vliegtuig, trein, bus, auto, brommer, fiets, boot, becak, ojek of gewoon te voet.

vrijdag 8 april 2011

Dag 3 : Een dagje de toerist uithangen ........ verslag en foto's


Pas nu tijd voor het verslag van gisteren want vandaag met de brommertjes naar de Merapi : de vulkaan die vorig jaar uitgebarsten is.

Gisteren zijn hebben we al met de wagen voorbij een plaats gereden waar de lava naar beneden kwam : alles ligt in puin en een aantal mensen wroet rond ( in de hoop om nog iets te vinden??)
Deze lava wordt (volgens onze chauffeur althans) gebruikt om nieuwe huizen te bouwen : “very good for construction” zei hij.

Agus, de chauffeur was een echte bron van informatie : over alles wist wel hij iets te vertellen ; heel veel nieuwe info gekregen ook over het dagelijkse leven hier op Java.




Hij was ook heel erg slecht in plannen en organiseren (  lees: het schema liep volledig in het honderd maar we hebben ongelooflijk veel authentieke zaken gezien….).

De  Borobudur was echt de moeite waard om te bezoeken. Dit is de grootste Boeddhistische tempel ter wereld en staat volledig terecht op de werelderfgoedlijst. Het is ook een toeristische pleisterplaats. Op drukke dagen komen hier duizenden bezoekers, maar vandaag was een kalme dag.
Het was ook een beetje aan het regenen toen, dus  nog minder volk …..
Dat betekende wel dat alle opdringerige verkopers van prullaria zich op ons toeristen konden storten.
Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt ……. ’t Was een ervaring op zich.




Het was de nationale Batikdag, dus iedereen moest een sarong aan !



Overal was men de as van de vulkaan aan het verwijderen met pesticiden .....









Ondertussen was het al 3 uur ’s middags en we hadden echt honger…..

De chauffeur wist wel iets te vinden zei hij (No problem – we will make Prambanam on time)

Inderdaad ergens gegeten in een restaurant waar enkel de locals komen . Gerechten waren enkel in het Indonesisch .Je kon er zelfs gerechten als gebakken eendekop kopen, maar wij speelden op safe met nasi goreng Ayam ….
Spotgoedkoop en lekker …..
Het duurde wel een uur voor we ons eten kregen ……

Daarna op weg naar Prambanam , waar  we toekwamen een half uur na sluitingstijd ……




Agus wist wel nog een plek te vinden waar we een goed zicht hadden op deze hindoetempels.
Net op tijd, want het begon al donker te worden …….




Hij heeft ons dan ook nog binnengeloodst in het theater waar ze net klaarwaren met een repetitie van traditionele Javaanse dansen.
De muziekinstrumenten die ze daarbij gebruiken zijn een soort van slaginstrumenten : je hebt ze in verschillende soorten en vormen, maar ze noemen wel allemaal Gamelan.

Uiteraard wilde ik ook wel eens een gamelan bespelen, maar de stemming was heel anders dan  in Europa (niet diatonisch, en ook niet chromatisch ……) dus echt veel muziek kreeg ik er niet uit. Gelukkig vonden we een local die bereid was om wat voor ons te spelen ……





Het was al na 7 toen we bij Maarten toekwamen. Siti zou koken, dus ik was een beetje ongerust dat we te laat zouden zijn; maar er werd toch niet gekookt en we zijn gaan eten in een plaatselijk restaurantje van seafood (weer enkel voor de Javanan, geen toerist te zien en ook geen Engels op de kaart).
Het was wel verschrikkelijk lekker :krab, scampi’s, inktvis, verschillende soorten gebakken vis ……  En dat voor 2 Euro per persoon!

Maar eerst moesten we nog oefenen met de motorfiets, want de volgende dag moeten we een dagrit maken, met de brommers de vulkaan op …..
Het  brommertje rijden begon al aardig te lukken toen er opeens een vleermuis rakelings langs passeerde…..  Ik dus gillen natuurlijk want daar ben ik veel banger voor dan voor het drukke verkeer. En toen zag ik dat er zeker zon tiental vleermuizen in de buurt rondvlogen. Blijkbaar is dit hier ’s avonds overal zo. Dat wordt dus nog afzien!


Achteraf nog wat bijgepraat bij Maarten thuis en zo was het alweer 3 uur ’s nachts toen we in ons bed kropen. Toen ook wat tjiktjaks gezien : dit zijn kleine hagedissen die overal in de huizen zitten om de insecten op te eten. Aangezien die niet kunnen vliegen is dit wel OK voor mij ….

0 reacties: