Een Vlaamse moeder (met fobie voor alle vliegende en snel kruipende beestjes) en zoon (met fobie voor spinnen) wagen zich voor het eerst buiten de grenzen van Europa.
En dat doen we meteen goed:
voor ons geen georganiseerde groepsreis maar een trektocht van 1500 km met de rugzak doorheen Java en Bali.

Op familiebezoek in Jogyakarta,
rustige stranden,
jungletochten,
tempels,
(werkende) vulkanen,
kennismaking met de Indonesische cultuur,
weg van het massatoerisme,
flexibel en met een laag budget.

Een grensverleggende en avontuurlijke reis per vliegtuig, trein, bus, auto, brommer, fiets, boot, becak, ojek of gewoon te voet.

zondag 17 april 2011

Dag 12 : snorkelen in Pemuteran

Gisteravond rond 19 uur dus aangekomen in Bali. ( We moesten ons uurwerk een uur vooruit zetten want Bali ligt in een andere tijdszone dan Java).
Hier scheidden (voorlopig) onze wegen:

Marten en Siti gaan via Denpassar weer naar huis.

Wij doen 4 dagen Bali en nemen donderdag weer het vliegtuig naar YogYakarta waar we Maarten weer terugzien.

Aan de veerboot in Bali stond de vervoersmaffia ons alweer op te wachten. Maarten moest naar Kuta om de volgende dag een vliegtuig te nemen: geen probleem, want iedereen gaat naar Kuta. Hij kon dus makkelijk een bus nemen.

Wij daarentegen wilden nabsoluut NIET naar Kuta. (te mijden als de pest, want veel te toeristisch). Ik had mijn zinnen gezet op Pemuteran, een vissersdorpje nog niet bedorven door het massatoerisme.

Er was echter GEEN bus meer naar Pemuteran en dus waren we aangewezen op de "vervoersmaffia". Meteen werden we omringd door mannen die ons naar Pemuteran wilden brengen voor veel te veel geld.
300 000 Rupiah voor zo'n 30 km; dat wou ik niet betalen. Een man werd zeer opdringerig; maar ik ging mij zeker niet laten doen. terwijl ik hem bezig hield, wist Arnout vervoer te regelen; 2 ojeks (brommers) gingen ons naar ons hotel brengen, zo'n 35 km verder.
Met rugzakken de motor op en dan op weg langs een donkere, verlaten weg.
En dan gebeurde het : zo'n 10 km verder greeg een van de brommers een lekke band. Wat nu?
We stonden daar in het pikdonker. De mannen stelden voor om samen op 1 brommer te zitten : dat betekende dus de chauffeur, Arnout, ik, 2 grote rugzakken en 2 kleine rugzakken...
25 km verder kwamen we verkrampt maar veilig aan in hotel Kubuku. 
En wat een fijne verassing : voor 250 000 Rupiah kregen we niet alleen een leuke kamer; met Internet (eindelijk weer contact met mijn gezin) maar ook gratis avondmaaltijd; En nog zeer lekker ook.

En dus kon ik na het eten eindelijk alle foto's online zetten. Daar was ik toch mee bezig tot laat in de nacht.

Vandaag werd het dan ook een rustig dagje;

Eerst uitslapen en daarna bezochten we het "turtle project"
Dat is een plaatselijk initiatief dat schildpadjes probeert te redden. De eieren worden - iets boven marktprijs - gekocht bij de plaatselijke vissers.

Die eieren worden dan uitgebroed en de schildpadjes worden als ze enkele weken oud zijn in de zee losgelaten. Voor 25000 Rupiah (2 Euro) kan je een rondleiding krijgen en red je meteen een schildpad.








Na deze  goede daad door naar het strand : het water is hier zo helder dat je alle visssen kan zien.




Een km verderop is een klein vissersdorpje: ook hier weer wonen de mensen in hun eigen vuiligheid.
Ongelooflijk dat ze zo kunnen omspringen met de mooie natuur die ze hebben.





Zefs hier op Bali is er toch nog een moskee te vinden .....


Maar ook vele andere tempels zoals deze van ons hotel ....


 Trouwens een erg gezellig hotelletje ....


In de namiddag gingen we snorkelen. Pemuteran is gekend bij duuikers omwille van zijn mooie koraalriffen.
Ongelooflijk welke fauna en flora we te zien kregen: koralen en vissen in alle kleuren en vormen!
Men is hier namelijk bezig om op kunstmatige wijze nieuwe koraalriffen te laten groeien en dat lukt uitstekend!
Jammer genoeg geen foto's want ik bezit geen onderwatercamera......




En dan nu, vanavond, terwijl ik dit verslag aan het typen ben gebeurde het : Ik zag een reusachtige kakkerlak door de kamer rennen. Meteen aan het gillen natuurlijk, waarna Arnout het dier vakkundig met een spuitbus afmaakte. 't zal wel niet gezond zijn, maar dat kan mij op dit moment echt niet schelen .......

Dus vannacht toch maar weer mijn muskietennet ophangen, kwestie van mij veilig te voelen, anders doe ik geen oog dicht......

1 reacties:

PETER LOGGHE zei

Hoe is het verhaal met de reusachtige kakkerlak afgelopen?